معمولا با افزایش سن ،کاهش حجم نسوج نرم و سخت صورت اتفاق می افتد. این عامل در کنار کاهش قدرت نگهدارندگی رباط های صورت و عوامل متعدد دیگر سبب افتادگی نسوج صورت می شود. برای مقابله با این اثرات و جوان سازی صورت روش های مختلفی وجود دارد که لیفت با نخ (Thread lifting) یکی از این روش ها است. نخ لیفت که معمولا از جنس پلی دیاگزانون (PDS) است از طریق سوراخ های کوچکی که در پوست صورت ایجاد می شود ، در زیر پوست کار گذاشته می شود و پروسه ترمیم زخم ناشی از کارگذاری نخ ها و نیز تجزیه و جذب شدن نخ ها منجر به ساخت کلاژن در زیر پوست شده و سبب لیفت یا بالا کشیدن نسوج صورت می شود. نخ ها می تواند از جنس پلی کاپرولاکتون و یا پلی ال الاکتیک اسید باشد که سبب افزایش ماندگاری نخ می شود.
از خصوصیات نخ های لیفت این است که معمولا دارای خارهای جانبی می باشند که این امر سبب افزایش قدرت لیفت نخ ها می شود. باید توجه داشت که در موارد زیر ممکن است لیفت با نخ نتیجه دلخواه به همراه نداشته باشد:
- در صورت های چاق که نسج نرم زیاد دارند و دارای وزن زیادی هستند نیز محدودیت دارد و ممکن است نتیجه مطلوبی حاصل نشود.
- در سنین بالاتر از 50 سال ، ساخت کلاژن کاهش می یابد و ممکن است نتیجه کمتر از میزان مطلوب باشد.
- در افرادی که بیماری های بافت همبند دارند ممکن است نتیجه مطلوب حاصل نشود و یا منع مصرف داشته باشد.
- در مواردی که افتادگی نسج خیلی زیاد است و معمولا پوست هم بدلیل تحلیل رفتن نسوج زیرین دچار چین و چروک های زیادی شده است.
بطور کلی کاندیداهای مناسب لیفت با نخ، افراد در محدوده سنی 35-50 سال هستند که افتادگی نسج زیادی نداشته باشند. مدت ماندگاری نخ ها بر حسب ماده تشکیل دهنده آن ها می تواند از شش ماه تا دوسال طول بکشد.
