اصطلاح بینی گوشتی در مقابل بینی استخوانی بر اساس میزان ضخامت پوست و بافت نرم رایج شده است. در بینی های به اصطلاح گوشتی ، پوست روی بینی ضخیم تر است، غدد چربی بیشتری دارد و بطور کلی اندازه بینی بزرگتر است. هرکدام از این انواع بینی که ذکر شد در عمل جراحی خصوصیات منحصر بفردی دارند که سبب می شود به همان نسبت مزایا و معایبی داشته باشند. در جراحی بینی گوشتی ، میزان تورم بعد از عمل بیشتر است، آزادی عمل جراح در کوچک کردن اندازه بینی کمتر است (یک پوشش نسج نرم ضخیم نیاز به داربست استخوانی-غضروفی قوی تری دارد) و نسج نرم کمتر از انحنا ها و زوایای داربست زیرین تبعیت می کند. این امر اگرچه به عنوان یک عیب می تواند مطرح باشد اما این خوبی را دارد که نامنظمی های مختصر در داربست زیرین را مخفی میکند. درجراحی بینی استخوانی میزان تورم بعد از عمل کمتر است، نتیجه نهایی عمل زودتر خودش را نشان می دهد و پوست براحتی از نسوج زیرین تبعیت می کند. این امر اگرچه به عنوان یک خوبی برای این بینی ها است اما اگر کوچکترین نامنظمی در نسج زیرین وجود داشته باشد ، در ظاهر بینی نیز خود را نشان می دهد. بطور کلی میزان رضایت افراد با بینی گوشتی از عمل جراحی رینوپلاستی ،مختصری کمتراز افراد با بینی استخوانی است. اما باید بخاطر داشت که بینی یک فرد ممکن است لزوما کاملا گوشتی و یا کاملا استخوانی نباشد و در بین این طیف قرار داشته باشد.

نوشتن یک دیدگاه

راه های ارتباطی